یه فامیل داریم همه نمازاشو تو مسجد میخونه...
یه ساعت قبل اذون میره مسجد و دو سه ساعت بعدش برمیگرده خونه!
و حتی درصورتی که مهمون داشته باشه هم این عملو ترک نمیکنه!
حتی اگه هیشکی جز خودش خونه نباشه و اون مهمون فقط به خاطر اون اومده باشه!!!!
و معتقده که چون ما نمازامونو تو مسجد نمیخونیم خدا دوسمون نداره!!!
نمیدونم اون به چه جور خدایی اعتقاد داره...
اما خدایی که من بهش معتقدم بخشنده و مهربونه...
ستّاره...
غفّاره...
خدایی که من میپرستم خداییه که میگه
"ذرهٌ مثقال خیرٌ یره"
و البته
" ذرهٌ مثقال شرٌ یره"
خدایی که نابخشودنی ترین گناهو، حق الناس قرار داده،
بدون شک بهترین عمل پیشش کمک به مردمه...
خدایی که بنده هاشو دوست داره، مطمئنا کسی رو که کاری واسه این مردم بکنه رو هم خیلی دوس داره...
دعا خوبه، نماز خوبه، اما اگه در کنارش اخلاق و عمل خوب نباشه ...
به هم خوبی کنیم...
محبت کنیم...
قضاوت نکنیم...
قضاوت نکنیم...
قضاوت نکنیم...
مواظب تفریحاتمون تو فضاهای مجازی باشیم...
به فکر آبروی همدیگه باشیم...
اون خدایی که ذره ای نیکی کنیم میبینه،
اونی که منتظره بریم به سمتش تا آغوششو باز کنه،
اونی که از مادر مهربونتره و از رگ گردن نزدیکتر،
منتظرمونه...
- پنجشنبه ۶ اسفند ۹۴ , ۱۲:۳۰
