چند وقت پیش تو یه وبلاگی یه جمله‌ای خوندم، که به نظرم رسید خیلی طعنه
آمیز درمورد اینکه بعضیا به لهجه منطقه خودشون صحبت نمیکنن اشاره کرده
بود...
نه میخوام شمشیر بکشم، نه ایشونو متهم کنم یا هر چیز دیگه‌ای... فقط میخوام یه ذره این قضیه رو بررسی کنم!
۱. دیدین بعضیا دو سال میرن کلاس زبان، نصف کلمه‌های مصرفی‌شون انگلیسی
میشه؟؟ یا اونایی که درسای مذهبی میخونن خیلی از کلمه‌های عربی استفاده
میکنن؟؟؟
از لحظه‌ای که خوندن نوشتن یاد میگیریم، تمام کتابای درسی و اکثر کتابای غیر درسی رو با لهجه معیار* میخونیم!! چطور انتظار میره که بی تاثیر باشه این قضیه؟!
* میگم لهجه معیار، چون معتقدم که تهرانیا یه لهجه (یا آهنگ) مخصوص به
خودشون دارن، یه چیزی متفاوت با مدل حرف زدن مجریا و بازیگرا...
۲. شب‌های برره رو یادتونه؟؟؟ چقد مردم برره‌ای حرف میزدن... دبیر
ادبیات خودمون تا دو سه سال بعدش هنوز "خاک و چوک" رو استفاده میکرد!!
بعدشم که دیگه من ندیدمش ببینم هنوز استفاده میکنه یا نه!!! :)))
از روزی که فیلم‌فارسی روی کار اومد تا امروز، تا حتی سالها بعد! ما داریم لهجه معیارو میشنویم! از بازیگرا و مجریا و همه و همه!
...
مطمئنم خیلی دلیلای دیگه‌ای هم میشه پیدا کرد واسه اینکه چرا یه عده دارن لهجه و زبون مادریشونو فراموش میکنن...
حتی شاید یه زمانی -حتی تو بچگی، حتی تو دلمون- کسی رو به خاطر لهجه‌ش مسخره کرده باشیم...
- شنبه ۴ شهریور ۹۶ , ۱۴:۱۰
