در دیار نیلگون خواب

یه دوستی دارم به اسم مریم که تفاوت عقایدمون  در حدیه که اگه من بگم روزه اون میگه شبه!!!

هر تصمیمی که من بگیرم اون معتقده اشتباه کردم و بالعکس!

ولی وقتی بهش زنگ میزنم یه جوری میگه سلااااااااام که انگار من عشق گمشده شم!!!

همدیگه رو دوس داریم بدون دخالت دادن باورهامون...

کاش میشد روابطم با همه اطرافیانم همینطوری باشه... بدون در نظر گرفتن عقاید و افکار.

کاش میشد همه رو دوس داشته باشیم ... بدون توجه به قرمز و آبی، چپ و راست، فقیر و غنی...

پر میشدیم از یه احساس پاک...

حس خوب انسانیت...