در دیار نیلگون خواب

میدونی، به نظر من اولویت هایی مثل شغل و توان تشکیل زندگی مستقل و حتی قیافه و تحصیلات، همه‌شون قبل از اخلاق و خانواده باید تایید بشن. یعنی اول باس ببینی پسره میتونه مرد زندگیت باشه یا نه، بعد بری اخلاقشو بررسی کنی.

چون رد کردن پسری که با جنمه ولی بد اخلاقه راحته، ولی برای رد کردن پسر خوب و خانواده‌داری که بلد نیست رو پای خودش وایسه باید با خودت و خیلیای دیگه کلنجار بری...

و متاسفانه این روش تربیتی مد شده... دیروز به حمیدرضا میگفتم مطمئن نیستم که منم بچه‌مو همینجـوری بزرگ نکنم!:/

.

یکی از همکارای حمیدرضا گفته فلان روز من نمیام سر کار. پسرم امتحان داره. گفتن خب امتحان اون به تو چه ربطی داره؟! گفته خب من باید جواب سوالا رو سرچ کنم براش://// پسره پیش دانشگاهیه://///

عزیزم:*  چشم ❤

.

نه فک نکنم مساله پول بوده... آخه بابای دختره خیلی پولدارتره.

سلام شارمین جانم

چقد درست گفتی واقعا!! آفرین!

راست میگی. متاسفانه باور اکثر ماها اینه که بزرگترین موفقیت هر دختری ازدواجه و اگه کسی ازدواج نکنه دیگه بیچاره ست و فلان!! و چقدر زیادن دخترایی که به خاطر این باور تن به ازدواجای اشتباه دادن متاسفانه...

.

تو جریان معیارای ازدواج هم برام جالبه اطرافیان به عوض اینکه راهنما باشن بیشتر گمراهت میکنن!! و نه تنها معیارای مهم رو بهت یاد نمیدن بلکه سعی میکنن معیارای خودتم بی اهمیت جلوه بدن و تو رو هول بدن تو متاهلی!!! از این حرفای (مرد که نباید قشنگ باشه)، (زن بگیره سر به راه میشه)،(زن بگیره کاری میشه)،(خودت میتونی با سیاست خودت عوضش کنی)،( خودش مهمه، خونواده ش که پیشت نیستن) و از این جور جمله ها...

آخرشم میگن ما هم همینجوری زندگی کردیم دیگه! باید بسازی!

.

انگار آرزو و هدف هیچ جایی تو افکار و زندگیامون نداره!

خوبی خانمای شاغل همینه که بچه هاشون مستقل میشن تو درس خوندن.

.

والا زمان ما اگه یه بچه ای درسش بد بود مامانش میومد به معلمش گله میکرد.

حالا بچه درسش بد باشه مامانشو میشورن!!!

کلا معلم مخصوصا تو دبستان نقشش از مبصر زمان ما هم کمرنگ تر شده! :)))

آقا کلیییی نوشتم، بعد همسر نیم ساعتی زودتر از کار برگشت، منم سیو نکرده پاشدم ناهار و بند و بساط آماده کردم و دیگه یااااادم رفت که متنی نوشته بودم :))))))

ولی چشم مینویسم باز :)

ممنون که کنارم هستین :**

متاسفانه نسل ما اکثرا کاری نشدیم دیگه... یه جورایی هم نمیشه گفت خانواده ها مقصرن. دوست داشتن محبتایی که از پدر و مادراشون ندیدن رو به بچه هاشون نشون بدن. ولی متاسفانه راه رو اشتباه رفتن.

.

احتمالا تفکرش اینه که دفعه بعد با آدم درستی ازدواج میکنه!

سلام :)

نمیدونم والا.

یه مدت در تلاش بودن دوتایی با هم برن خارج.

شاید چون نشده و دیده تو ایران هم آینده ای نداره ناامید شده...

هر چند من باور نمیکنم کسی که تو ایران نمیتونه کاری کنه، بتونه تو خارج موفق باشه!

متاسفانه تو فرهنگ ما زن زیادی دست و پاش بسته س و خب خیلیا هم بهش دامن میزنن... نمیدونم این که اسلام میگه زن حتما باید با اجازه شوهرش بیرون بره فلسفه ش چیه... ولی بعضی مردا همینو کردن چماق! زنه شده زندانی، مرده شده زندان بان! اسمشم گذاشتن زندگی!!!!!

یکی نیست بهشون بگه لامصبا، در جایی که دختره هر ثانیه شو به دوست پسرش گزارش میکنه بدون هیچ قانون و زور و اجباری، یعنی از اولم شما داشتین اشتباه میزدین!! لازم نبوده الرجال قوامون علی النسا باشن... اگه یه ذره عاشقون علی النسا بودن همه چی خود به خود درست میشد خب!

واقعا جذابه؟ :)

اصلا فکر نمیکردم ^__^

.

اوهوم راست میگی... ما فقط ظاهرشونو میدیدیم... و خب اینایی هم که گفتم برا این بود که از روز اول برام عجیب بود که دختره چطور با این مسائل مشکلی نداره... وگرنه واقعا نمیدونم تو دل دختره چی میگذره. ولی خب با همین چیزایی هم که میدونم بازم به نظرم حق با دختره ست. فقط برام عجیبه که چقدر دیر به این نتایج رسیده. بعد چهار سال...

یادمه بعد فارغ‌التحصیلیم، پامو کردم تو یه کفش که میخوام برم سر کار. بابام زیاد راضی نبود ولی من اصرار کردم. بعد که رفتم سر کار، شرایط شغلیم اصلا خوب نبود. موندم فقط به خاطر اینکه نمیخواستم اعتراف کنم اشتباه کردم! اما یه روز کارد به استخونم رسید و اعتراف کردم و کارمو ول کردم!  :)) 

حالا شاید اینام همینجوری بودن... شاید خواستن پای انتخابشون بمونن... نمیدونم...