هدفمون از وب نوشتن چیه؟
شاید بعضیا از این روش پول در بیارن...
اما حداقل اونایی که من میشناسم مینویسن که تخلیه شن...
گاهی هم لابه‌لای کلماتشون تجربه‌هاشونو به اشتراک میذارن.
روزایی هست که این آدما ناراحتن... عصبانین... داغونن.
حرفاشونو صد دفعه میجون...
گاهی برای فرار از قضاوت شدن،
گاهی هم از ترس فیلتر شدن وب، یا حتی اتفاقای بدتر...
گاهی میمیرن تا دو کلمه بنویسن...
اگه حرفای کسی رو دوست ندارید، نخـونیدش!
ما نمینویسیم که شماها بیاین عقیده‌مونو عوض کنین!
نمینویسیم که برای بار چند صد میلیونم عقاید مخالف خودمونو بشنویم.
چه اونایی که موافق منن، چه مخالفا.
روزی صد هزار بار عقاید ضد عقیده‌شونو میشنون.
پس اگه یه وبلاگی رو دوست ندارید، نخونید.
اگه پستی رو خوندید که مخالف عقیده‌تونه، سعی نکنید عقیده اون آدمو عوض کنید!
هم تو اون 17 میلیون نفر یه عالمه آدم نابغه و مغز وجود داره، هم تو این 30 میلیون نفر.
پس حرفاتونو برای خودتون نگه دارین.
وبلاگ هر کسی خونه‌شه.
اگه از خونه کسی خوشتون نمیاد، نرید اونجا.
من سالها تو بلاگفا بدون یه دونه مخاطب نوشتم!
پس رک بگم بهتون، نوشته‌های من مخاطب ندارن.
اگه مینویسم معنیش این نیست که مجبورید کامنت بذارید!
نه واقعا.
اگه از حرفام خوشتون نمیاد فقط اون ضربدر لعنتی رو بزنید و دیگه هم برنگردید!
سالهاست که هر بار من یه متن مینویسم که نظر سیاسی‌مو نشون میده، یه عده شروع میکنن به اظهار فضل.
(بهارنارنج عزیزم، ابدا ابدا ابدا منظورم تو نیستی)
ما گوشمون از این حرفا پره... ما... همه ما... همه ما 80 میلیون نفر.
پس حرفاتو ببر برا کسی که مثل خودت فکر میکنه بنویس.
تو دانشمند، ما ابله...
برو با چهار تا مثل خودت هم کلام شو.
- پنجشنبه ۳ تیر ۰۰ , ۱۹:۴۶
